Uit de lucht gevallen deel 1
Uit de lucht gevallen vurige engel.
Anton, de springmeester van Texel airport schoof op 15.000 voet hoogte de schuifdeur van de grote Antanov dubbeldekker die gebruikt werd om parachutisten op Texel te laten springen een klein eindje open om het drukverschil tussen de buitenlucht en de lucht in het vliegtuig te nivelleren, en Renee drukte haar handen tegen haar oren om het lawaai dat de wind veroorzaakte wat te dempen. De springmeester hield zijn mond vlak bij haar oor en zei: “Dit is je laatste sprong aan de navelstreng. Als je het goed doet, spring je de volgende keer los. Begrepen?”
Renee stak haar duim omhoog ten teken dat ze zijn laatste instructies begrepen had, en schuifelde in de richting van de deur. Met beide handen links en rechts om de dikke aluminium rand keek ze even naar beneden, de springmeester tikte haar met zijn platte hand op de rug ten teken dat ze mocht gaan, en ze sprong vooruit, de vrijheid in.
Enkele seconden ging Renee met de snelheid van de vrije val de aarde tegemoet, en even later trok de navelstreng zich strak en volgde de ruk van het openen van haar parachute, en 70 vierkante meter nylon ontvouwde zich boven haar hoofd. Ze keek naar beneden en daar zag ze den Burg, meer naar het midden zag ze de Waal, en naar het noorden toe dorpjes de Koog en de Coxdorp. Ze genoot van de vrijheid en bediende de stuurlijnen van haar parachute zo, dat haar valsnelheid minimaal was en ze alle tijd had om de omgeving op te nemen.
Ze maakte met een grote cirkel een sierlijke draai in het rond en gilde luid “YESSSSSSSSSSSS!!!”
Van dit moment genoot ze meer dan van wat dan ook, zelfs van de momenten dat ze met een man samen was. Mannen hadden haar alleen maar pijn en verdriet gedaan.
O ja, ze wist precies wat mannen wilden. Borsten. Billen. Dijen. En een klein donker driehoekje. Daarna was al hun interessen in haar voorbij en viel hij in slaap, terwijl zij nog wel een paar keren dat moment van gelukzalige spanning en ontspanning wou beleven. En dan de volgende ochtend… Na het in zwijgzaamheid samen genuttigde ontbijt. Hoe hij naar woorden zocht om weg te komen…
Voor haar hoefde al dat niet meer, ze had al haar tijd nodig voor haar opvanghuis waar ze onderdak bood aan vrouwen die voor hun echtgenoot wilden schuilen, zoals een blijf-van-mijn-lijfhuis. Nee, een relatie hoefde voor haar niet meer. Ze had haar buik vol van mannen!
Opeens sloeg er een rukwind onder haar parachute en verslapte de trek aan haar harnas en voelde ze een ernstige drukvermindering van de lucht in haar parachute. Dit was de nachtmerrie van elke parachutespringer. Ze kreeg een misselijk gevoel in haar maag en opeens drong het tot haar door dat ze in een luchtzak terecht was gekomen. Ze keek omhoog naar haar parachute en zag dat het ding een rare vorm had aangenomen. Niet meer mooi vlak en uitgespreid, maar meer als een losse lap stof aan een vlaggenmast zonder wind en het ding fladderde alle kanten op.
Met een noodgang en nog steeds toenemende snelheid viel Renee naar beneden en kreeg de smaak van angst in haar mond. Ze begon te hopen dat het een kleine valwind was, maar ondertussen kwam de aarde haar met een bloedgang tegemoet. Ze keek op haar hoogtemeter en zag dat ze nog maar 2000 voet van de grond verwijderd was.
Het zal niet veel langer duren dat ze de kritieke hoogt van haar parachute bereiken zou. Angstig keek ze omhoog en begon zachtjes te bidden. Dat ze nog zo jong was, 27 jaar, en zo haar best deed in het opvanghuis, en dat ze dacht dat het nog lang niet haar tijd was.
Ze sloot haar ogen om zich voor te bereiden op de klap die zou gaan volgen en haar benen, haar ruggegraat en haar nekwervels zouden verbrijzelen. Net toen haar hoogtemeter aangaf dat ze nog 1000 voet te gaan had klonk er een luide plof en vulde haar parachute zich weer met lucht, haar harnas gaf een harde ruk en zweefde ze verder naar beneden, zij het met een veel te hoge snelheid. Dit kon ze gelukkig nog overleven, zij het dat ze dan wel goed terecht zou moeten komen. Niet op stenen, op een harde ondergrond of bovenop iets anders hards zoals een hek of paal. Ze keek naar beneden en schatte in waar ze terecht zou komen en zag dat ze angstig dicht bij de tegelverharding van het brandstofdepot en de kerosinepomp uit zou komen.
Derek nam het laatste slokje koffie uit zijn kopje, zette die op het schoteltje op tafel en begon zijn attachekoffer in te pakken met de spullen die hij voor de bespreking met de directeur van Texel Airport gebruikt had, om de offerte die deze aangevraagd had uiteen te zetten en toe te lichten. Hij keek omhoog en geloofde zijn eigen ogen niet, daar was tamelijk dicht bij de grond een meisje dat aan een parachute hing die gevaarlijk snel naar beneden kwam. Lange vuurrode krullende lokken wapperden onder haar helm vandaan. Derek bedacht zich geen seconde en rende die kant op om haar te proberen op te vangen. Hij trok een sprintje naar het tegelvlak bij het brandstofdepot waar ze zou landen en riep naar boven “Niet bang zijn, ik vang je wel op!”
Zou hij toch nog gebruik kunnen maken van de door hem gevolgde cursus bedrijfs-hulpverlener!
Renee keek naar beneden en zag een uit de kluiten gewassen man op de plek waar ze neer zou komen, afrennen. ‚ÄúOh nee‚Äù, dacht ze bij zichzelf, “zo zullen we beiden alle botten in ons lijf breken!‚Äù
Ze riep: “Ga weg, ga weg daar, je zult verongelukken”
Maar hij riep terug naar boven “Niet bang zijn, ik vang je op!”
Renee begon met haar voeten te trappen om hem duidelijk te maken bij haar vandaan te blijven, maar hij legde uit dat het een gebaar was dat ze deed om te kunnen vertragen.
Hij miste haar in zijn vangpoging op een haar en haar voeten raakten de grond, de wind ving opnieuw haar parachute en sleurde haar een flink stuk over de grond, met de koorden net strak genoeg om Derek er bovenop te laten springen om het ding tot stilstand te laten komen.
”Au, Au, Auwwwwwww” riep Renee, haar kont bezerend aan de hard en vast aangetrapte aarde en de omhoog stekende graspollen naast het tegelpad van het brandstofdepot.
In zichzelf vloekend zat ze op haar krent, haar handen schuin achter zich op de grond en draaide haar hoofd in zijn richting. Ze was aan een kant blij dat hij op de koorden gesprongen was en had voorkomen dat ze pijnlijk over de grond door de wind meegesleurd werd door haar nog bol van de wind staande parachute, aan de andere kant hadden ze zich beiden ernstig kunnen bezeren.
Ze keek hem kwaad aan en dacht “Weer zo`n eigenwijze kerel die denkt dat ik hem nodig heb”
Ze zei: “Zeg, halve zool, weet je wel hoe gevaarlijk je hebt gedaan?”
Ze zag een lange blonde man van een jaar of 28, met een lichaam zoals alleen vikingen dat hadden, kort blond haar, droog, breedgeschouderd en gespierd, en een paar helder blauwe ogen die dwars door haar heen leken te kijken.
“Wees jij nou maar blij dat ik je opgevangen heb, je had wel dood kunnen vallen als ik je niet geholpen had! Je had wel een hersenschudding op kunnen lopen!”
Renee zette haar helm af en keek kwaad naar hem. “Een hersenschudding op mijn kont?”
Derek gaf geen antwoord want hij zag een stortvloed van rode krullende schouderlange haren en een paar heldere groene ogen die hem fonkelend aankeken. Hij smolt onmiddellijk en dankte de voorzienigheid, hem naar de luchthaven te hebben gelokt voor een offerte.
Dit was de vrouw waar hij zijn hele leven al naar op zoek was, avontuurlijk, mooi en spannend, niet op haar mondje gevallen, en zeker niet verlegen!
“Welkom op aarde, mooie engel, we zullen een hoop leuke dingen samen kunnen doen.” zei hij met een warme diepe stem. “Je hebt geluk dat ik hier toevallig was om je te redden! De voorzienigheid en het noodlot heeft beslist dat we elkaar zouden ontmoeten. Ik heb je en laat je niet meer gaan. Wat voor dingen zullen we samen gaan doen?”
”Pf! Redden!” Dacht Renee, “als haar parachute gescheurd was, zat ze mooi in de puree. Geld voor een nieuwe had ze niet.”
”Ik geloof niet in de voorzienigheid of het noodlot!” zei ze boos, hem weer een van die prachtige killer-blikken toewerpend”
”Hoe voel je je?” vroeg hij.
Renee wreef over haar pijnlijke handen en polsen. “Prima. Je zag de parachute weer open gaan. Wat bezielde je om mijn landing te onderbreken? Je had ons allebei ernstig kunnen verwonden. En mijn parachute? Is die gescheurd? Heb je die geruineerd?”
Derek nam de taak op zich om haar handen en haar polsen te masseren, en zonder dat ze daar enige erg in had liet ze hem begaan.
Opeens drong dit tot haar door en trok haar handen terug. Op bitse toon zei ze ”Ik wil dat je weggaat. Laat me met rust. Ik wil dit alleen verder afhandelen.”
Hij deed wat ze zei en trok zijn handen terug. “Ik ben Derek Voerman, en hoe heet jij?”
”Gaat je niet aan, ga nu weg of ik roep de beveiliging!”
”Zal je hard moeten roepen, er is op de luchthaven Texel geen beveiliging!” lachte hij.
Opeens hoorde ze de stem achter zich van Anton, haar springmeester. Hij riep “Renee, alles in orde? Ik heb alles gezien, jou treft geen schuld hoor!”
”Aha!” Dacht Derek, “ze heet Renee!”
Renee antwoordde, “Ja hoor, alles is in orde. Alleen deze meneer denkt dat hij mij gered heeft en nu wil hij niet weggaan.”
Anton keek Derek schattend aan. De lange blonde man was een kop groter dan hij en zag er indrukwekkend groot en gespierd uit. Anton voelde wel dat deze man geen gevaar was, maar er wel een was om rekening mee te houden, een man die gezag uitstraalde.
Anton wendde zich weer naar Renee en vroeg of ze de man kende. Renee zei van niet en toen Anton zich omdraaide om hem te verzoeken weg te gaan was Derek al weg.
De volgende ochtend belde Derek met Kees, de man van zijn zus. Kees werkt bij de recherche in Amsterdam en Derek vroeg of hij Renee de Wild na wou trekken. Hij had haar minibusje op het parkeerterrein zien staan, en op de zijkant van haar busje stond beletterd: “DE VEILIGE HAVEN, OPVANGHUIS VOOR MISHANDELDE VROUWEN. BEL RENEE DE WILD” met daar achter een telefoonnummer. Natuurlijk schreef Derek dit even op in zijn agenda.
Zo wist hij even voldoende van haar.
Laat in de middag kwam er een fax van Kees binnen met de gevraagde gegevens.
Derek las: Renee de Wild is op dit moment 27 jaar, ze had pedagogie gestudeerd op de vrije universiteit in Amsterdam en had daarna enkele jaren les gegeven op een school in Hilversum, waar ze toen ook een tijdje woonde.
Hierna is ze begonnen met het geheel zelfstandig runnen van een opvanghuis voor mishandelde vrouwen. Het adres was geheim, maar niet voor Kees natuurlijk.
Ze is vrijgezel, had af en toe een relatie gehad, de laatste paar jaren niet meer. Ze was nooit getrouwd. Haar moeder leefde nog en woonde in Amersfoort. Haar enige zus was om het leven gekomen door een auto-ongeluk, haar zuster`s echtgenoot die de auto bestuurde had drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Derek zeeg nadenkend achterover met zijn handen achter zijn hoofd.
De volgende dag zocht Derek haar telefoonnummer in zijn agenda op en belde naar “De veilige haven”.
Hij kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon die zich voorstelde als Nina. Hij vertelde wie hij was en wat zijn werk was en Nina zei dat Renee in geuren en kleuren het verhaal aan haar verteld had en toen ze hoorde van Derek`s werk vertelde hem uitgebreid over de chaotische boekhouding die Renee er op na hield. Derek zei dat hij zomogelijk vanavond nog een zakelijk gesprek met Renee wou hebben betreffende haar boekhouding en een subsidieaanvraag voor hun opvanghuis. Nina antwoordde dat Renee die avond geen afspraken had en dat ze de boodschap door zou geven.
In eerste instantie was Renee boos op Nina. “Hoe kun je hem hier laten komen. Je weet niets van hem, misschien is hij wel gevaarlijk. Ik wil niets met hem te maken hebben!”
‚ÄùNou‚Äù, zei Nina,‚ÄùAls hij gevaarlijk was had ik dat wel gemerkt. Hij komt hier om over je boekhouding te praten, dat is zijn specialiteit. Een zakelijk gesprek dus. En hij wil ook subsidie voor je regelen. Mag ik je er op wijzen dat we voortdurend op de rand van bankroet balanceren? Elk beetje geld is welkom, weet je…‚Äù
Mokkend stemde Renee in met Nina`s plannen.
“Trek je rode jurk aan, hij kan je vast niet weerstaan, en die kleurt heel goed bij je ogen!”
Renee slikte een vloekje in en zei op boze toon”Ik wil helemaal niet bij mijn ogen kleuren. Ik wil helemaal geen indruk maken. En ik wil zeker niet in de gunst bij hem komen. Mijn boekhouding, en een flinke subsidie, daar gaat het me om, en verder kan hij de boom in wat mij betreft.”
Nina keek haar aan en Renee zei “Sorry, Nina, ik liet me even gaan.”
“Het is Okee, ik begrijp het” zei Nina en ging verder met haar werk.
Om zeven uur stond Derek bij haar voor de deur en ze deed zelf open. Hij had een mooie donkerbruine katoenen broek aan en een dunne blauwe coltrui, hij zag er goed uit, als een Viking-veroveraar die niet te verslaan was. Hij liet zijn ogen ongemerkt over haar gestalte gaan en zag dat ze jeans droeg die niets van de inhoud verborg, en ze droeg een sexy Tshirt dat haar borsten bijzonder voordelig uit deden komen. Ze was zeker en kop kleiner dan hij, hij schatte zo rond de 1.70.
Ze zei: “Laten we in de keuken gaan zitten, ik heb nog geen tijd gehad om iets te eten.”
Hij liep achter haar aan en genoot van het brutaal wiegelen van haar heupen en het opwindend bewegen van haar mooie billen in haar jeans.
Ze dekte de tafel met een placemat, legde een pannen-onderzetter op tafel, ze zette een pan van het fornuis op tafel en schepte zich een bord hutspot op. Uit een andere pan viste ze een rookworst waar ze een stuk van af sneed en ging op een eenvoudige houten keukenstoel zitten. Derek zei: “Het is lang geleden dat ik hutspot gegeten heb!”
Renee stond zwijgend op en pakte een bord en bestek bij en schepte hem een bord vol op.
Ook kreeg hij een stuk worst.
Zwijgend, elkaar af en toe aankijkend aten ze hun bord leeg. Derek zat te smullen!
Hij zag toe hoe ze haar laatste hapje nam en zat wat achterover in zijn stoel.
”Ik heb besloten de schade aan je overall en je parachute te vergoeden.” Zei hij.
Hij trok zijn portefeuille uit zijn achterzak, trok er een beschreven cheque uit en schoof die over tafel naar Renee. Hij zei “Ik heb navraag gedaan en uitgevonden dat je voor dit bedrag een goede uitrusting terug kan kopen. Nu hoef ik me niet meer schuldig te voelen.”
Ze nam de cheque met tegenzin aan. Ze kon het geld goed gebruiken, tenminste als ze nog zou willen springen. Toen ze het bedrag dat daar op stond zag, sperde ze haar ogen wijd open. Drieduizend euro! Een fortuin!
”Dat is te veel.Dat kan ik niet aannemen. Je probeert me te versieren met je geld. Ik ben niet te krijgen, weet je. Bovendien ben jij bang voor parachutespringen. Je wilde weten wat we samen zouden kunnen doen. We hebben geen gemeenschappelijke interesses, ik zou niet weten wat!” Haar toon klonk alsof ze eraan gewend was niet te worden tegengesproken, maar kennelijk was hij daar niet van onder de indruk.
Te laat drong het tot haar door dat ze net verklapte dat ze zijn woorden herinnerde.
Er trok een ondeugende glimlach om zijn mondhoeken. Renee kreeg een kleur en hakkelde:‚ÄùIk…Zo bedoelde ik het niet!‚Äù
“Luister”, zei hij. “Als je dit niet accepteert, ga ik nu weg om een nieuwe parachute en zo`n nieuwe overall voor je te kopen. Je kunt dus beter je mond houden en deze cheque aannemen. Van omkopen is geen enkele sprake, ik doe het voor mijn eigen geruststelling.”
Derek keek haar aan en was betoverd door het spel van emoties op haar gezicht en wilde op dit moment niets liever dan zijn mond op de hare drukken en haar heet kussen tot ze buiten adem was, maar hij begreep heel goed dat zoiets op dit moment een verkeerde manoeuvre zou zijn.. “Ik geef toe dat ik die parachute liever tot zakdoekjes verknipt zou zien, maar doe asjeblieft niet moeilijk over geld,” zei hij.
“Okee,” zei ze, met een uitdagende glimlach. “Dan nodig ik je uit om naar mijn volgende sprong te komen kijken.”
Hij smoorde een lachbui in de kiem. Hij zei “Als het aan mij lag zou je nooit meer een parachute op je rug binden. Deze sport is levensgevaarlijk.”
“Zou je dat niet leuk vinden? Mij te zien springen?” vroeg ze op suikerzoete toon.
“Je kent ondertussen mijn mening over dat onderwerp” zei Derek.
Hij keek toe hoe ze de cheque zorgvuldig opvouwde en in haar BH schoof, en stond toen op en ze wou beginnen de tafel af te ruimen. (Hij dacht bij zichzelf dat hij graag die cheque in haar BH had willen schuiven. Nog liever zou hij zijn handen daar in hebben geschoven!)
Derek stond op en zette de borden op elkaar en het bestek er bovenop. Ze sprong overeind, ze was er niet aan gewend geholpen te worden, al helemaal niet door een man, maar hij gebaarde haar weer te gaan zitten. Hij maakte zich tot haar grenzeloze irritatie ondertussen vertrouwd met de indeling van haar keuken, zette de borden en het bestek en wat er zoal nog meer op het aanrecht stond om afgewassen te worden in de afwasmachine, keek in het kastje daarnaast en vond de doos afwastabletten, deed er een in de machine, zette het ding met trefzekere bewegingen aan. Hij haalde een schoon vaatdoekje uit het gootsteenkastje, maakte dat nat onder de kraan en haalde het doekje over de tafel en over het aanrecht. Toen hij klaar was schonk hij koffie voor hen in, die ze in een soort van kameraadschappelijk stilzwijgen opdronken.
Renee was met stomheid geslagen. Dit had ze nog nooit meegemaakt, een man die uit vrije wil en nog wel zonder dat ze behoefde aan te dringen hielp met het huishouden…
En het nog goed deed ook!
”Luister eens,” zei Derek toen hij klaar was. “Ik wil je helpen. Ik heb een eigen bedrijf, ik ben registeraccountant. Ik ben bekend met allerlei wettelijke regelingen op dit gebied. Ik heb ook verstand van subsidi-aanvragen. En ik ken ook nogal wat mensen waar ik op boekhoudkundig gebied sloten geld voor terugverdien van de belasting.
Die laten me onder meer ook in vertrouwen zoeken naar goede doelen waar ze schenkingen aan kunnen doen. Maak je boekhouding op orde en later, aan het eind van de week kom ik die inzien. Het is logisch dat ik hen alleen een betrouwbaar en gefundeerd advies kan geven als ik daar helemaal achter kan staan. Met de belasting kan je geen geintjes uithalen”
Renee had hier helemaal geen zin in, maar zag toch de noodzaak in om zijn hulp te aanvaarden. Zoals Nina ook al onderstreepte balanceerden ze voortdurend op het randje van rood, en er was eigenlijk nooit voldoende geld voor reparatie en onderhoud aan het huis en de kamers. Langzamerhand begon het gebouw achteruitgang te vertonen. Fonteintjes die regelmatig verstopten en lichtpunten die weigerden. Een afwasmachine die stuk ging en terug moest naar de leverancier zodat ze een week lang op de hand moesten afwassen omdat ze geen geld hadden om de reparatie te betalen.
Vol achterdocht vroeg ze “Waarom doe je dit allemaal?”
Hij zei “Renee, je hebt dringend geld nodig. Je huis ziet er niet uit, het heeft in geen jaren een schilderbeurt gehad. Bovendien mag ik je erg graag zien, en ik zie je het liefst gelukkig.”
Ze was zich bewust dat ze langzaam aan het smelten was voor deze vriendelijke man.
Het was lang geleden dat ze zich belangrijk en geliefd voelde, en dat hij liefde voor haar voelde, dat was ondertussen wel duidelijk. Toch ging ze niet overstag, ook al was hij nog zo aantrekkelijk en sexy. “Dus het is niet om afspraakjes of zo met me te maken?”
Derek keek haar in haar mooie groene ogen en zijn blik dwaalde over haar prachtige rode haar. Hij zag een mooie levenslustige sexy vrouw, hij wilde haar kussen, een relatie met haar opbouwen, haar uitkleden en zijn piemel hard in haar beuken en haar ogen zien wegdraaien van genot en haar horen gillen bij het klaarkomen. ‚ÄúJe weet best wel dat ik dat graag wil, maar ik dring je niets op…‚Äù
Met rode wangen keek ze zwijgend naar de grond. Duidelijker had hij niet kunnen zijn!
Ze spraken af dat ze vrijdagavond verder zouden gaan en dat Renee haar boekhouding bijeen zou rapen.
Het was ondertussen al dik half elf en Renee moest nodig haar bed in, ze werd nachts regelmatig gebeld om weer eens een probleem op te lossen. Ze liet Derek uit, sloot de buitendeur en deed die op het nachtslot, en liep langzaam naar boven naar haar zolderkamertje waar ze sliep.
Ze poetste haar tanden, waste haar kutje en kontje met een beetje Siladont en trok haar pyjama aan en gleed tussen de lakens.
Hoewel ze op van de slaap was, verscheen telkens het beeld van de vriendelijke, knappe en sexy Derek voor haar ogen. Hoewel ze zich onder geen beding in een relatie wilde storten deed hij toch wel wat met haar. Ze voelde hoe lang het geleden was dat een man haar aandacht had gegeven zonder onmiddellijk met haar naar bed te willen, en hoe lang het geleden was dat haar lichaam, haar billen, haar borsten, haar tepels, haar schaamlipjes, haar genotsknopje door een man aangeraakt en geliefkoosd waren. Jaren…
De hele situatie maakte dat ze zonder het te willen dat bekende gevoel in haar heupen kreeg. En ongewild gleden haar handen naar haar platte buikje. Renee had nooit veel tijd om te masturberen, en meestal kwam ze er ook niet aan toe. Stress, geen zin en dodelijke vermoeidheid waren oorzaak. En nu was het alweer een maand geleden realiseerde ze zich opeens. Ze wilde niet altijd dat zinderende gevoel in haar kutje met vingeren verdrijven, maar soms was het sterker dan haar. Ze vindt het belangrijk om zowel geestelijk als lichamelijk in de juiste stemming te zijn. Ze begon meestal met het aantrekken van haar favoriete zijden pyjama.
Ze gaat dan op haar bed liggen en doet het licht uit en geniet van de zachte zijden stof die zachtjes langs haar naakte lichaam gaat. Ze glijdt dan met haar vingers teder en zachtjes over haar lichaam, zich verbeeldend dat haar minnaar haar streelt. Ongewild gingen haar gedachten naar Derek, en hoe hij naar alle waarschijnlijkheid een teder en ervaren en liefdevol minnaar zou zijn. Ze begreep er niets van. Hoe kan het dat als ze niets om hem gaf, toch haar schaamlipjes vochtig begon te worden als ze aan hem dacht?
Met dit in gedachten streelt ze haar borsten en voelt hoe haar tepels hard en gespannen van lust overeind kwamen en tegen de stof van haar pyjamajasje stonden te prikken en nam haar tepels tussen haar duim en wijsvingers en trok er zachtjes aan. Hete scheuten gingen er door haar onderlichaam.
Ze ontknoopt dan haar pyjamajasje en streelt haar naakte huid. Ze kneed en liefkoost haar borsten een tijdje en laat haar handen dan zakken naar haar gladde buikje. Dan streelt ze over haar broek heen het roodblonde haar op haar venusheuvel, en wanneer ze dan het vocht tussen haar lipjes voelt opbouwen schuift ze haar hand onder haar broekband en begin zachtjes de buitenkant van haar schaamlipjes te strelen.
Ze verbeeldt zich nu dat een tedere minnaar haar nu zo streelt, schopt haar pyjamabroek uit en laat haar vingers tussen haar inmiddels drijfnatte lipjes glijden en omcirkeld met haar duim haar naar aanraking hunkerende clitoris. Langzaam maar zeker neemt het ritme van haar bewegingen toe en concentreert ze zich op het stimuleren van haar kleine kloppende klitje. De combinatie van de gedachten aan een liefdevolle minnaar en haar vingergenot is voldoende om haar binnen enkele minuten een intens orgasme te bezorgen. Heen en weer rollend, schokken en stotend met haar heupen en met trillende knieen komt ze krachtig klaar in een orgasme zoals ze in geen tijden beleefd had, en weer verscheen het gezicht van Derek voor haar geestesoog, maar boos zei ze tegen zichzelf dat ze daar niet aan toe moest geven.
Renee zat met haar leesbrilletje van drie euro van de markt op de punt van haar neus geschoven haar boekhouding, of wat daar voor doorging, te ordenen. Derek kon elk moment aanbellen en zouden ze samen haar boekhouding doornemen.
De bel ging, Renee ging open doen en liet Derek binnen.
”Ha, mijn vurige engel, ik ben blij dat ik je weer zie, ga je me je huis rondleiden?”
Renee had daar helemaal geen zin in, maar voelde wel dat ze hem dit niet kon weigeren. Ze zei “De keuken heb je al gezien, hiernaast is de huiskamer.” Ze deed de deur ver open en Derek zag enkele vrouwen met kinderen naar de TV naar Sesamstraat kijken, en nieuwsgierig keken ze naar die lange blonde man. Renee deed om hen niet langer te storen de deur weer dicht.
Samen liepen ze de trap op naar de eerste etage waar de slaapkamers gevestigd waren. In het halletje bleven ze staan en Renee wees waar de slaapkamers voor de vrouwen waren en waar de badkamer was. Renee legde uit dat iedereen de badkamer maar kort mocht gebruiken omdat iedereen er op ongeveer dezelfde tijd gebruik van wou maken.
Ze legde uit dat ze zelf vaak s`nachts douchte.
“En waar slaap je zelf?” vroeg Derek.
Achterdochtig keek Renee hem aan. Ze zei op barse toon “Ik ontvang geen mannen op mijn slaapkamer”
”Ik moet de sponsors toch kunnen vertellen wat je allemaal van jezelf opgeeft om dit te kunnen doen?”
Zwijgend wees ze op de zoldertrap en liet hem voorgaan. Zich stevig vasthoudend klom hij de wankele zoldertrap op. “Let op, stoot je hoofd niet” zei ze, kennelijk net iets te laat want ze hoorde een bonk en iets dat op binnensmonds gevloek leek. Toen ze boven kwam stond hij licht voorovergebogen door het lage plafond over zijn voorhoofd te wrijven.
‚ÄúSorry…‚Äùmompelde Renee.
Over zijn hoofd wrijvend keek Derek om zich heen. “Het houd niet over hé? Je bent een edelmoedig mens. Waarom richt je je niet tot de raad van commissarissen en leg ze uit dat je meer geld nodig hebt?”
”De raad van commissarissen, dat zijn Nina, haar man Bob en ik. We hebben geen vast omschreven taken, ieder doet wat nodig is. Nina doet de dagelijkse administratie en Bob houd zich in zijn vrije tijd met juridische zaken bezig zoals het opsporen van mannen die hun alimentatie-verplichtingen niet nakomen. Ik doe alles dat verder nodig is.”
Derek slaakte een diepe zucht en ging op de rand van haar bed zitten. Dit kraakte vervaarlijk en klapte in het midden om, zoals het er voor gemaakt was, maar dan de andere kant op. Met moeite kon Renee een lachsalvo onderdrukken en zei snikkend van de ingehouden lach “Het is een uitklapbed, en aan de defecte kant lig ik nooit.”
In zichzelf grommend probeerde Derek op te staan, maar omdat hij zich nergens aan vast kon houden lukte dat niet. “Hier, ik trek je op, pak mijn hand” zei Renee en stak haar hand naar hem uit.
Toen was het haar beurt om verbouwereerd te kijken, hij greep haar hand en trok haar naar zich toe alsof hij op wou staan. Ze verloor haar evenwicht en belandde boven op hem.
Hun gezichten raakten op centimeters elkaar bijna aan. Hun adem vermengde zich en haar rode haar vormde een opwindend en sexy gordijn rond haar gezicht. De uitwerking hiervan liet niet op zich wachten en hij voelde hoe zijn erectie keihard werd in zijn broek. “Ik zweer je, Renee, dat dit niet mijn bedoeling was!”
‚ÄùIk weet het, het is het bed…‚Äù
”Nee, het is het lot, het zelfde lot dat ons samen bracht” mompelde Derek.
Ze voelde hoe Derek zijn lippen zachtjes op de hare drukte en hoe zijn ene vrije hand over haar rug streelde.
Ze slaakte een zucht en omdat ze dacht dat ze die nergens anders kon laten gleden haar armen om zijn hals.
“Renee,” mompelde hij,”je moet weten dat ik je ga kussen. Als je me nu niet meteen tegenhoud zal dat je niet meer lukken.”
Zijn hand lag in haar nek en hij trok haar naar zich toe. Ze werd overspoeld door een warm gevoel van welzijn en veiligheid, ze kon voelen dat de man onder haar liefde wilde geven. Ze keek in zijn ogen en haar lippen opende zich en hun tongen speelden met elkaar. Haar vingers krulden zich door zijn haar, en heel diep in haar verstand vroeg ze zich af hoe iets dat zo goed voelde haar kon overkomen terwijl ze dit beslist niet wilde. Toen hield ze op met denken en het enige dat ze nog wilde was van hem genieten. Op haar bed. Waar nog nooit eerder een man op gelegen had.
In een mengeling van genot en stekende pijn, veroorzaakt door de randen van het bed voelde hij hoe haar borsten gretig tegen de zijne drukte en hoe haar hard geworden tepels tegen zijn buik drukte.
Haar zoete hijgende ademhaling streek langs zijn gezicht, het lot had een eigenaardig gevoel voor humor, dacht hij. Met tegenzin zei hij “Ik ben nog nooit eerder door een bed tegengehouden”
Zijn woorden rukten haar terug in de werkelijkheid en ze besefte dat als ze nu niet onmiddellijk reageerde, hij gelijk zou kunnen krijgen. Ze zei zachtjes “Ik ga mijn hand op je schouder leggen om overeind te komen.”
Daad bij het woord voegend drukte ze zich op en voelde hem ineen krimpen. Omdat ze dacht dat ze hem zeer deed verloor ze opnieuw haar evenwicht en viel ze onmiddellijk weer voorover. Grinnikend en met zijn ogen vol ondeugende pret sloeg hij opnieuw zijn armen om haar heen en zei “Aan de andere kant zijn we misschien door het lot er wel toe veroordeelt om eeuwig zo in je bed te blijven liggen. Haar wangen vlamden op en ze verweet zichzelf dat ze hem misschien wel had laten denken dat ze een gemakkelijke prooi was. Nou, dan had hij het mooi mis. “Het was geen goed idee om je mee hier naar toe te nemen” mompelde ze.
”Het was een geweldig idee, voortaan als ik je s`nachts opbel zie ik je in gedachten veilig opgeborgen in je gevangenisbed.”
Alsof ze zich gebrand had rolde ze zich opzij en rolde over de vloer en was ze vrij.
Hij betreurde meteen het verlies van de warmte en het contact met haar lichaam.
Toen hij haar voorbeeld volgde sloeg de achterkant van het bed omhoog en raakte hem onzacht op zijn achterhoofd. Renee wilde zichzelf een waardige houding geven maar dat lukte niet en begon te giechelen. “Zal ik iemand om hulp vragen?” vroeg ze.
”Waag het niet!” waarschuwde hij haar en kroop op zijn knieen. Hij draaide zich om en kon met moeite achteruit onder uit het bed kruipen.
Hij wreef zich over zijn pijnlijke achterhoofd en zei “Renee, ik zal onze eerste ontmoeting en onze eerste kus nooit vergeten!”
Ze trilde nog na van de emoties die hun omstrengeling en hun kussen opgeroepen hadden en zei ”Eerste”? Zei ze en keek hem aan.
Derek zei “Je denkt toch niet dat ik met niet meer dan een eerste kus genoegen neem, is het wel? Ik ben gewond geraakt, ik heb mijn hoofd twee keer gestoten, en misschien wel ribben gekneusd!” Hij knipoogde vrolijk naar haar en zei “Maar, het was de moeite waard, wil je het afkussen?”
‚ÄùDerek, voor jou is dit misschien allemaal wel een grapje, maar voor mij is het bittere ernst. We moeten iets recht zetten, We hebben te weinig overeenkomsten, we zijn te verschillend… En bovendien wil ik beslist niet verliefd worden en in een relatie belanden.‚Äù
Hij keek haar aan en zei “Voor wie ben je bang? Voor mij of voor jezelf? Je vond het prettig en hebt er van genoten. Ga me niet vertellen dat het niet zo is!”
Ze keek hem terug aan en hoopte dat hij haar twijfel niet zag. Haar hartslag maakte overuren en ze hoopte dat hij het niet zou merken. Hij legde zijn twee middelste vingers op haar halsslagader en zei “ Je verraad jezelf!”
”Ik heb je niet gevraagd mijn leven binnen te dringen.
”Vlak niet uit dat jij me in mijn armen gevallen bent, hé? Ik heb je gered, weet je nog?”
”Begin je weer?” Vroeg ze en liep naar beneden.
De volgende zaterdagmiddag reed hij op weg naar de afspraak met haar over haar boekhouding langs de parkeerplaats van de supermarkt en zag hij haar met een enorme kar vol boodschappen slepen. Hij stopte even op een afstandje en bleef genietend toekijken naar hoe ze elegant en opwindend ze bewoog in haar strakke spijkerbroek die haar vormen o zo mooi deed uitkomen. Toen ze klaar was met het overladen van haar spullen van haar boodschappenkar naar haa